MANIAK ZACZYNA Odcinki-wypełniacze to standard w niemal wszystkich dłuższych serialach o ciągłej fabule. Czasem twórcy lubią trochę zboczyć z obranej ścieżki i zamiast zająć się głównymi wątkami, wolą pogrzebać trochę przy pobocznych. Niestety często nie wychodzi to serialowi na dobre. Ale w drugiej połowie czwartego sezonu „Once Upon a Time” było inaczej. Scenarzyści niemal zupełnie odchodzą od poszukiwań tajemniczego Autora, którego poznaliśmy w poprzedniej odsłonie i zamiast tego skupiają się na losach postaci, znajdującej się z dala od Storybrooke. Ale nie z dala od całej intrygi. I chyba dlatego, że można w nim spojrzeć na główny wątek z innej perspektywy, udało się stworzyć chyba jeden z najlepszych do tej pory odcinków. Nie tylko w czwartym sezonie, ale w ogóle w całym serialu.

MA­NIAK ZA­CZY­NA W pre­mie­rze czwar­te­go se­zonu „Once Upon a Time” spo­ro by­ło rze­czy, któ­re mo­gły eks­cy­to­wać fa­nów se­ria­lu, ba­śni oraz ani­ma­cji Dis­neya. Wspo­mnieć moż­na choć­by o wpro­wa­dze­niu po­sta­ci z „Kra­iny Lodu” czy nie­zmier­nie cie­ka­wym roz­wo­ju wąt­ku Re­gi­ny i Ro­bi­na Hoo­da. Mnie bar­dzo za­cie­ka­wi­ła na­wią­zu­ją­ca do seg­men­tu „U­czeń czar­no­księż­ni­ka” ta­jem­ni­cza tia­ra, któ­rą Ti­te­li­tu­ry alias pan Gold zna­lazł w opusz­czo­nej re­zy­den­cji. Od sa­me­go po­cząt­ku by­łem pe­wien, że tia­ra jest bar­dzo waż­ny...

MA­NIAK ZA­CZY­NA Pod ko­niec po­przed­nie­go od­cin­ka „Once Upon a Time” wpro­wa­dzo­no ta­jem­ni­czą po­stać wła­ści­ciel­ki lo­dziar­ni, któ­rą gra Eli­za­beth Mit­chell. Ak­tor­kę pa­mię­tam jesz­cze z mo­ich uko­cha­nych „Za­gu­bio­nych”, dla­te­go bar­dzo moc­no cze­ka­łem na jej wy­stęp w se­ria­lu i mia­łem wo­bec nie­go dość spo­ro ocze­ki­wa­nia. W tym ty­go­dniu od­ci­nek zo­stał za­ty­tu­ło­wa­ny „Roc­ky Road”, co do­słow­nie ozna­cza ka­mie­ni­stą dro­gę, ale mniej do­słow­nie od­no­si się tak­że do sprze­da­wa­ne­go w Sta­nach Zjed­no­czo­nych sma­ku lo...

MA­NIAK ZA­CZY­NA Na­gła de­cyz­ja o anu­lo­wa­niu se­ria­lu bar­dzo czę­sto ne­ga­tyw­nie wpły­wa na jego za­koń­cze­nie. Twór­cy nie­jed­no­krot­nie nie są na nią go­to­wi i nie uda­je im się za­mknąć wszyst­kich wąt­ków. W ten spo­sób po­wsta­je zmo­ra wszyst­kich fa­nów — otwar­te za­koń­cze­nie (obo­wiąz­ko­wo za­wie­sze­nie ak­cji w naj­bar­dziej emo­cjo­nu­ją­cym mo­men­cie), któ­re już ni­gdy nie bę­dzie mieć szan­sy na kon­ty­nu­ację (chy­ba, że uda się w in­nym me­dium, jak ko­miks, książ­ka czy film). Z „Once Upon a Time in Won­der­land” spra­wa wy­glą­da nie­co i...

MA­NIAK ZA­CZY­NA „Once Upon a Time in Won­der­land” to zna­ko­mi­te uzu­peł­nie­nie świa­ta, zna­ne­go z „Once Upon a Time”. Emo­cjo­nu­ją­ca, peł­na zwro­tów ak­cji hi­sto­ria ma w so­bie wszyst­ko to, co ory­gi­nał — po­ry­wa­ją­cą ak­cję, nie­ba­nal­ne wąt­ki mi­ło­sne oraz mnó­stwo ma­gii i ba­śnio­wo­ści — dla każ­de­go coś mi­łe­go. To tak­że pro­duk­cja, w któ­rej wy­stę­pu­ją nie­zwy­kle uta­len­to­wa­ni ak­to­rzy, po­tra­fią­cy pierw­szo­rzęd­nie oży­wić świat Kra­iny Cza­rów. Dwu­na­sty od­ci­nek „On­ce Upon a Time in Won­der­land” sta­no­wi za...

MA­NIAK ZA­CZY­NA W je­de­na­stym od­cin­ku nad­szedł wresz­cie czas na za­po­wia­da­ne w „Once Upon a Time in Won­der­land”: wy­stęp Bar­ba­ry Her­shey w roli Cory, Kró­lo­wej Kier oraz krót­ką wi­zy­tę w Sto­ry­brooke — coś, na co fani „Once’a”, w tym ja, cze­ka­li od bar­dzo daw­na. Trze­ba przy­znać, że ta­kie na­wią­zu­ją­ce do  se­ria­lu-mat­ki ele­men­ty czę­sto wią­żą się ze spo­rym ry­zy­kiem. Ist­nie­je bo­wiem oba­wa, że nie zo­sta­ną zbyt do­brze wple­cio­ne w fa­bu­łę se­ria­lu i bę­dą sta­no­wić je­dy­nie bar­dzo tani chwyt, by przy­cią­gnąć przed ekra­ny...

MA­NIAK ZA­CZY­NA Cze­go naj­bar­dziej nie lu­bię w opo­wie­ściach po­dzie­lo­nych na od­cin­ki? Tego, kie­dy hi­sto­ria wle­cze się nie­ubła­ga­nie, a ak­cja jest na si­łę spo­wal­nia­na róż­ne­go ro­dza­ju sztucz­ny­mi za­bie­ga­mi — a to nie­spo­dzie­wa­na prze­szko­da, któ­ra po­ja­wi­ła się zu­peł­nie zni­kąd; a to bo­ha­ter ni stąd ni zo­wąd zmie­nia zda­nie… Na ta­ką przy­pa­dłość cier­pie­li m.in. za­koń­cze­ni ja­kiś czas temu „Hos­ta­ges”. A jak jest w przy­pad­ku „Once Upon a Time in Won­der­land”? Na szczę­ście zu­peł­nie ina­czej. Fa­bu...

MA­NIAK ZA­CZY­NA Twór­cy „Once Upon a Time in Won­der­land” w fina­le pierw­szej po­ło­wy se­zo­nu po­zo­sta­wi­li wi­dzów w bar­dzo cie­ka­wym miej­scu. Ali­cja i Cy­rus wresz­cie na nowo się spo­tka­li, po­zna­li­śmy praw­dzi­we in­ten­cje Czer­wo­nej Kró­lo­wej i Dża­fa­ra, a Will po­świę­cił się dla do­bra spra­wy i mu­siał spo­ro za­pła­cić. Emo­cje by­ły więc spo­re, a przez to, że sce­na­rzy­ści prze­rwa­li opo­wieść w dość klu­czo­wym jej punk­cie, tym nie­cier­pli­wiej cze­ka­ło się na ko­lej­ny od­ci­nek, któ­ry wy­emi­to­wa­no po nie­mal trzy­mie­sięcz­nej prze­rwie. Jak moż­na by­ło się spo­dzie­wać, otwie­ra on nowy roz­dział hi­sto­rii — zmie­nia się sta­tus quo, bo­ha­te­ro­wie zy­sku­ją no­wych so­jusz­ni­ków, na­stę­pu­ją pew­ne prze­ta­so­wa­nia i wresz­cie, kształ­tu­je się osta­tecz­ny cel.

MA­NIAK WE WSTĘPIE Ali­cja nie mia­ła ła­two. Kie­dy za pierw­szym ra­zem tra­fiła do Kra­iny Cza­rów i uga­nia­ła się za Bia­łym Kró­li­kiem, na każ­dym kro­ku tra­fia­ła na kło­po­ty. Jej ko­lej­ne po­dró­że do ma­gicz­ne­go świa­ta by­ły już bar­dziej owoc­ne (choć i tak nie oby­ło się bez ta­ra­pa­tów), a po­tem po­zna­ła mi­łość swo­je­go ży­cia. Pro­blem, w tym, że jej uko­cha­ny był dżi­nem i w koń­cu ktoś się na nie­go po­ła­sił. Ali­cja stra­ci­ła swo­ją po­łów­kę, jak się wte­dy wy­da­wa­ło, na za­wsze i zroz­pa­czo­na po­wró­ci­ła do ro­dzin­ne­go domu, gdzi...

MA­NIAK ZA­CZY­NA Pro­ble­my z oj­cem to w te­le­wi­zji (i ogól­nie pop­kul­tu­rze) te­mat bar­dzo mod­ny. Po­ja­wił się choć­by w mo­ich uko­cha­nych „Za­gu­bio­nych” (zna­ko­mi­cie roz­pi­sa­ny wą­tek Ja­cka She­phar­da i jego ojca, Chris­tia­na) czy też na tro­chę mniej­szą ska­lę w „An­ge­lu” (od­ci­nek z oj­cem We­sle­ya, wą­tek Co­nno­ra) oraz „Bu­ffy”. Bar­dzo ten mo­tyw lu­bię, choć nie do koń­ca po­tra­fię po­wie­dzieć dla­cze­go. Wy­bra­łem tu­taj do zi­lu­stro­wa­nia przy­kła­du ta­kie, a nie inne trzy se­ria­le z kon­kret­nych po­wo­dów. Edward Ki...

MA­NIAK WE WSTĘPIE Brak ak­cep­ta­cji i wia­ry ze stro­ny naj­bliż­szych osób w chwi­lach, gdy ich naj­bar­dziej po­trze­bu­je­my, po­tra­fi być dla nas nisz­czą­cy. Nisz­czą­cy do tego stop­nia, że osta­tecz­nie to my prze­sta­je­my się ak­cep­to­wać i w sie­bie wie­rzyć. Za­miast wal­czyć o swo­je sta­je­my się bier­ni i zre­zy­gno­wa­ni, aż w koń­cu cał­ko­wi­cie się znie­chę­ca­my. Twór­cy se­ria­lu „Once Upon a Time in Won­der­land” po­ru­sza­ją taki wła­śnie pro­blem w szó­stym od­cin­ku pro­duk­cji. Na przy­kła­dzie po­sta­ci Ali­cji po­ka­zu­ją, jak waż­ne jest w...

MA­NIAK SŁO­WEM WSTĘPU Do­brą hi­sto­rię mi­ło­sną na­pi­sać jest dziś bar­dzo cięż­ko. Na­le­ży być przede wszyst­kim bar­dzo ostroż­nym, po­zwo­lić re­la­cji mię­dzy dwoj­giem lu­dzi roz­wi­jać się stop­nio­wo, w swo­im tem­pie, a prze­szko­dy na ich dro­dze sta­wiać w spo­sób prze­my­śla­ny i nie­wy­mu­szo­ny. No i wresz­cie naj­waż­niej­sze: trze­ba od­bior­cę umieć za­in­te­re­so­wać, na­pi­sać tę hi­sto­rię tak, by an­ga­żo­wa­ła i nie po­zo­sta­wia­ła obo­jęt­nym; by do od­bior­cy tra­fiła i za­gra­ła na jego uczu­ciach. W świe­cie „Once Upon a Time” mi­łość za­z...

MA­NIAK ROZ­PO­CZY­NA Bar­dzo lu­bię po­zna­wać hi­sto­rie czar­nych cha­rak­te­rów. Jacy byli daw­niej? Czy za­wsze byli nik­czem­ni­ka­mi i nie­go­dziw­ca­mi? Co skło­ni­ło ich do tego, by wejść na ścież­kę zła? Co tak na­praw­dę sta­ra­ją się osią­gnąć i dla­cze­go ko­rzy­sta­ją przy tym z okre­ślo­nych środ­ków? Od­po­wie­dzi na ta­kie py­ta­nia czę­sto są fa­scy­nu­ją­ce i po­zwa­la­ją spoj­rzeć na da­ną po­stać z zu­peł­nie in­nej stro­ny. Ka­żą się tak­że za­sta­no­wić nad isto­tą zła. Czy to coś, z czym się ro­dzi­my, czy jed­nak coś, co wsku­tek cięż...

MA­NIAK W ROZ­PO­CZĘCIU W „On­ce Upon a Time” nie ma ja­sne­go po­dzia­łu na tych do­brych i tych złych. To je­den z ele­men­tów, za któ­ry tak bar­dzo lu­bię ten se­rial. Dzię­ki ta­kie­mu po­dej­ściu, każ­da z po­sta­ci ma szan­sę na roz­wój w cie­ka­wym kie­run­ku, a ci, któ­rzy są tzw. czar­ny­mi cha­rak­te­ra­mi ,, ma­ją bar­dzo in­te­re­su­ją­cą hi­sto­rię i ich uspo­so­bie­nie za­wsze jest w ja­kiś spo­sób umo­ty­wo­wa­ne. Oczy­wi­ście moż­na by po­le­mi­zo­wać, że zło w czy­stej po­sta­ci, bez żad­nej psy­cho­lo­gicz­nej pod­pór­ki, chwy­ta le­piej i jest bar­dziej ...

MANIAK WE WSTĘPIE Czy "OUAT in Wonderland" dorównuje starszej siostrze? Kiedy skończyli się "Zagubieni" musiałem trochę poczekać na produkcję, której uda się wypełnić po nich lukę. Prób było kilka, choćby "Flashforward" czy "Happy Town", ale nie były to próby do końca udane. W końcu nadszedł rok 2011 i ukazał się serial "Once Upon a Time". Od razu wkroczył do grona moich ulubionych i do dziś tam pozostał. W tym roku wystartowała siostrzana produkcja "Once Upon a Time in Wonderland". Zachowując wiele ze stylistyki zarówno "Zagubionych", jak i starszej siostry (mam tu na myśli głównie sposób konstruowania historii), pilotowy odcinek okazał się naprawdę dobry, dając nadzieję na ciekawy ciąg dalszy. Czy drugi odcinek spełnił oczekiwania, jaki w nim pokładałem?

MANIAK SŁOWEM WSTĘPU "Once Upon a Time in Wonderland" - ciekawa reinterpretacja powieści Carolla "Alicja w Krainie Czarów" była w dzieciństwie jedną z moich ulubionych opowieści. Niezwykle oryginalny, pociągający i dziwaczny świat Krainy Czarów niesamowicie działał na moją wyobraźnię, a kolejne przygody ciekawskiej dziewczynki, goniącej Białego Królika, niezmiernie mnie fascynowały. Nie tylko czytałem książkę Carolla (mam w domu stare wydanie z nieco niepokojącymi i surrealistycznymi ilustracjami Dušana Kállaya), ale też oglądałem film Disneya, musical Harry'ego Harrisa z Natalie Gregory w roli tytułowej oraz przeróżne animacje, a także słuchałem słuchowiska na magnetofonie. Kiedy usłyszałem, że twórcy "Once Upon a Time" przedstawią swoją wersję historii o Alicji, od razu wiedziałem, że będzie to coś wyjątkowego. Udowodnili nie raz, że mają bardzo ciekawe i oryginalne pomysły na wiele książkowych oraz baśniowych postaci i na to samo liczyłem ...